Harder dan ik hebben kan: The Passion komt in Terneuzen, maar dan met alleen liedjes van Bløf (en vooruit, ook van Racoon)
Ik schrijf elke week een column voor de PZC, dit is de longread-versie.
Zeeuws-Vlaanderen heeft de grootschalige reli-musical The Passion binnengesleept. Knap werk, maar dit wordt natuurlijk direct gekaapt als marketingfeest voor heel Zeeland. Net zoals bij de Giro en de Tour de France, waar je voor vele tonnen toch een mooi half uurtje beeldverslag kreeg. Terneuzen past goed bij The Passion, als stad waar het lijden aan niemand voorbij gaat.
Welke muzikale BN’ers gaan het kruis op zich nemen? Ik zie direct Danny Vera en Escha Tanihatu voor me als Jezus en Maria. Of Baby Dee en Broeder Dieleman. Alle liedjes van The Passion 2024 zijn dan van Bløf en Racoon. Bewaar Me, zingt Jezus zijn volgelingen toe. Don’t Give Up The Fight, zingen ze terug. Pontius Pilatus is een Echte Vent, met No Mercy als devies. Wat Zou Je Doen, vraagt Petrus zichzelf af. En aan het spijkerharde eind natuurlijk Harder Dan Ik Hebben Kan.
Opgedregd uit de zeebodem
The Passion is prima te koppelen aan de nieuwe Zeeuwse kernwaarden die door een merkprofessor zijn opgedregd uit de zeebodem en de zilte klei: Shaping The Future Delta, met de verrassende kreten vindingrijkheid, verbinding, daadkracht, recht door zee. Heel bijbelse waarden ook, passend bij een conservatieve maar toch ook innovatieve provincie in de biblebelt. Qua regiomarketing past ook de Vliegende Hollander er nog wel in, want die werd vervloekt toen hij wilde uitvaren op Paaszondag. De Britse schrijver van het maritieme spookverhaal woonde zelf een tijdje in Terneuzen en zou zo’n hekel aan de stad hebben gekregen dat hij van zijn ondode zombiekapitein een geboren Terneuzenaar maakte.
Om The Passion te faciliteren worden eerst een tiental kwartiermakers uitgenodigd uit Gent en de Randstad, om het geheel daarna uit te besteden aan een legertje Amsterdamse creatives die wel eens van Zeeuws Meisje margarine hebben gehoord. Maar met een klein beetje sturing en daadkracht houden we het echt Zeeuws: het laatste avondmaal heeft zes Michelinsterren, lopen over water is een wandeling over PFAS of een pad van roestende staalslakken. Theatrale omlijsting komt van tegenwindfietsers, Belgische loodsen, Duitsers in diepe kuilen en een reünie van Gorefest.
Mathilde Willink en de mariniers
Er komen dertien discipelen in plaats van twaalf omdat de BBB een extra functie opeist, zoals ze dat ook hebben gedaan bij de Gedeputeerde Staten. Alle Maria’s hebben blauwe make-up en jurken van Fong Leng ter ere van Mathilde Willink, met haarvlechten rond de oren zoals Princess Leia van Star Wars, een speelse ode aan de bolus. Judas wordt gespeeld door de nieuwe directeur van Roompot, pardon Landal, of het is een teamprestatie van alle mariniers die niet naar onze provincie wilden komen. De verraderskus wordt een sarcastisch schouderklopje omdat de SGP geen zoenende mannen op TV wil.
De tocht gaat langs de skihal, de sluizen, het busstation en een hologramversie van de legendarische coffeeshop Checkpoint, met zachte jazz van Porgy en Bess. Jezus verdwaalt ondanks de vele knipperende pijlen, want elke brug staat open. Hij bidt om kracht in de tuin van Getsemane, een bos vol beslisbomen dat in één nacht wordt volgebouwd met vakantiehuisjes.
Annie M.G.
Vorig jaar was de schrijver en verteller lekker laagdrempelig met Kluun, maar Zeeland heeft natuurlijk Annie M.G. Schmidt. Een keur aan prijswinnende schrijvers als Wim Hofman, Oek de Jong, Floortje Zwigtman, Franca Treur, Lucas Rijneveld en Jan Vantoortelboom brengen het Bijbelverhaal op het metrum van de Spin Sebastiaan:
Zei Heer Jezus eigenzinnig:
Nee, de Drang is mij te groot.
Zeiden alle and’ren innig:
Mijn Lieve Heer dit wordt je dood…
O, o, o die Goede Herder
zijn lijdensweg brengt ons nu verder.
Het bruutste stadhuis
Het krachtige symbool van het lichtgevende kruis is simpel te realiseren met een paar vaatjes kernafval. En de brute kruisiging moet natuurlijk bovenop het bruutste stadhuis van de Benelux, dat terecht een eigen kledinglijn heeft. Alle leegstaande winkelpanden worden pop-up hotelkamers met Filistijnse prijzen. Maar Zeeuwen zijn naast zuunig ook gul: huisartsen, tandartsen en IT’ers krijgen gratis tickets voor het feest. Daarna gaan de slagbomen van de Westerscheldetunnel nooit meer open, waarop iedereen een baan voor het leven aangeboden krijgt. Hou Vol, Wonderen Zijn Welkom, zingen wij Zeeuwen in koor.
Het kan nog maar op één punt fout gaan: als de makers van het citymarketing-gedrocht met de neuzen ook het beeldmerk voor The Passion mogen maken en dat weer met een lichaamsdeel doen.
juni 2024
Vaker longreads, flessenpost, verhalen? Schrijf je in: